مقایسه میزان آزاد سازی یون نیکل و محل ایجاد خوردگی در چند نوع براکت استینلس استیل رایج در بازار ایران

مقدمه:یکی از ویژگی های مهم براکت، مقاومت به خوردگی است که خود خوردگی می تواند باعث اختلال در حرکت دندانها از طریق افزایش اصطکاک بین آرچ وایر و اسلات و نیز بروز تغییر رنگ در مینای دندانها گردد. هدف از این مطالعه مقایسه میزان خوردگی 5 نوع براکت رایج در بازار ایران و بررسی محلهای شایع ایجاد خوردگی در آنها بود. مواد و روش ها: در این تحقیق تجربی-آزمایشگاهی، 80 عدد براکت 018/0 استیل استاندارد اج وایز دندان سانترال پایین از کارخانه های mira، dentaurum، forte، joli و 3m (از هر کدام 16 عدد) انتخاب شدند. در ابتدا براکت ها در مادۀ قالب گیری rapid مانت شده و از شش جهت با دستگاه استرئومیکروسکوپ با بزرگنمایی 50 از آنها عکس تهیه گردید. سپس براکت های مربوط به هر کارخانه به صورت 8 تا 8تا در ظروف شیشه ای   دربسته در محیط بزاق مصنوعی با 2/7=ph و در محیط انکوباتور تحت درجه حرارت 1±37درجه سانتی گراد  قرار گرفتند. پس از 6 هفته غلظت یون نیکل آزاد شده از هر نمونه به کمک روش جذب اتمی (atomic absorption) اندازه گیری و مجدداً از هر براکت با کمک استرئومیکروسکوپ برای رویت مناطق خوردگی در جهات قبلی عکس تهیه شد. تجزیه و تحلیل آماری با آزمون های chi-square، کوکران و کروسکال- والیس و مک نمار انجام گرفت. یافته ها: کمترین میزان آزادسازی نیکل مربوط به براکت 3m (ppb1/0±86/0) و بیشترین آن مربوط به براکت forte (ppb01/0±49/17) بود. به علاوه سطح مش بیشترین و سطحی که بیس و بالچه از روبرو دیده می شدند از کمترین میزان خوردگی در کل براکت ها برخوردار بود. نتیجه گیری: ترتیب آزادسازی نیکل به صورت  3m